Benvidos ó Vilariño dos Cregos. Esta é a aldea natal de Xosé María Díaz Castro e onde se conserva a súa casa familiar. Neste roteiro imos coñecer máis cousas sobre o mundo rural de hai un século no que creceu o poeta.

Comezamos a visita na capela do Vilariño. Foi construida en 1792 e aquí o neno Pepe, como chamaban a Díaz Castro de pequeno, foi monaguillo. Nesta parada faremos unha sopa de versos.

Esta primeira parada propón unha inmersión no espazo natural no que naceu Díaz Castro. Na aira dos Coira atopamos árbores como carballos, teixos ou cipreses. Tamén froiteiras e especies foráneas como o eucalipto.

Atrevédesvos a identificar as árbores e de paso calcular a súa idade? Así saberemos se estaban aquí cando o poeta corría por estes camiños. Buscamos as árbores de Díaz Castro.

Vilariño dos Cregos é unha aldea compacta e de poucas casas, pero un bo exemplo da arquitectura popular da Terra Chá. Para entender mellor esta arquitectura propoñémosvos resolver un crime, o crime dos sucos.

As pistas para resolver este crime recibiránse ó localizar diferentes elementos da arquitectura da aldea e responder a algunhas preguntas. Despois regresaremos ó punto de partida para desvelar o resultado.

Nesta casa naceu o poeta e foi onde aprendeu as primeiras letras xa que foi escola tres anos mentras se construía a da Conchada, nos Vilares. Era ademais unha casa de letras, con libros e xornais.

Por iso nesta parada do roteiro descubriremos que era unha escola de ferrado e compararemos a escola actual coa de hai cen anos. Algún descubrirá que se tivera nacera entón, non sabería ler. A actividade chámase les ou non les.

Naquela época os nenos divertíanse co que tiñan, pouco máis que a imaxinación. Así que imos xogar coma eles, relacionando algúns xogos tradicionais coas romaxes que Díaz Castro mencionaba no seus poemas. Son os xogos do neno Pepe.

Para despedir o roteiro reunimos ao grupo no aula didáctica da Ruta da Pedra de Díaz Castro, da que ten a chave a veciñanza. Alí deixamos un tempo libre para que visiten a exposición, proben a torta de Guitiriz e despois animámolos a irse cara o bus cantando estes versos de Díaz Castro: Hai homes cheos de sombra / homes a contralus / que che fan ver a Deus / como un mar de lus.

Antes da partida do grupo entrégaselle un rosco cun cuestionario sobre o poeta para que comproben canto aprenderon sobre a vida no rural. Esta actividade chámase Aí ven Díaz Castro!